Sos chi si bantant de sas pròpias fainas bene fatas, essende chi però non balent nudda, trampant sa gente chi no los connoschet, ma sos chi los connoschent si nde befant e lis ponent ditzos e cavaniles.
Su leone essende chi cheriat catziare paris cun su poleddu, l’aiat cugugiadu de frascas cumandende·li de assuconaret sos animales pesende·si a òrrios cun sa boghe sua pagu armoniosa; issu s’esseret impostadu pro los catziare.
Su burricu aiat ghetadu un’òrriu a s’ispensada e sos animales, assustados dae su sonu tronosu, si fiant postos a cùrrere che macos.
In frau chi fiant currende assicados male, a su leone li colaiant in murros e issu lis brincaiat a subra faghende un’iscarramatzina manna. Cando si fiat istragadu de abbusinare sas pòberas bèstias, abòghinat a su burricu narende·li de nde l’acabbaret de orriare.
E su molente, totu presumidu mannu aiat domandadu a su leone: “E tando? Ite ti nde paret de sa boghe mea?”
“Un’ispantu! Si no aia connòschidu su naturale tuo e si no aia ischitu a ite genia apartenes, essere fuidu fintzas deo aprasumadu male!!!”