Annu nou e narìngios betzos: sa limba sarda est semper un anneu mannu pro sos italianos, chi chircant in cada manera de la mustrare che a unu dialetu.
Leghide ite b’at iscritu in s’artìculu (e in sos commentos) de su duos de ghennàrgiu de unu giornale pugliesu: http://www.giornaledipuglia.com/2014/01/dialetto-sardo-il-tribunale-di.html
B’at de nàrrere chi però su problema prus mannu est chi nois sardos matessi amus s’idea de su sardu che a unu dialetu: “deo naro gosi”, “tue naras gasi”, “custa paràula est baroniesa”, “cust’àtera est ogiastrina” e gai a sighire.
A intèndere chi su sardu est unu dialetu nos dolet petzi cando sunt sos àteros a nos lu nàrrere, ma si nos lu naramus nois semus “amparende sas variedades nostras”! Ma a nos cherimus ischidare e gherrare paramiches pro sa limba nostra?