fotos de Claudia Satta
Fintzas a pagas deghinas de annos a oe, una de sas fainas
mannas de sas fèminas fiat sa cota de su pane. Apostivigada
sa die, si allughiat su fogu in furru, chi beniat impreadu non
da una famìllia ebbia, ma dae paritzas famìllias de su
bighinadu a manera de imprearent totu paris sa linna pro su
fogu e sa madrighe pro su pane. A su sòlitu su ritu de sa cota
poniat curiosidade a pitzinnos e pitzinnas chi abbaidaiant a
s’ammanitzu de su pane faghende peri carchi faina de pagu
contu pro nd’àere in càmbiu unu pagu de pane lentu galu
caente. Mescamente sas pitzinnas fiant obligadas a esserent
presentes ca abbaidare cheriat nàrrere fintzas cumentzare a
imparare su chi faghiant sas coghidoras: dae comente
s’inturtat a comente si apirat su pane in sos pannos de ispiga, in subra de sa banchita. De d’arte de sa cota deviant fintzas connòschere sos trastes e si fiant bravas lis faghiant su
prètziu de las pònnere impare a sas mannas pro tèndere sa
pasta cun su cannone.
Sa cota de su pane fiat unu traballu mescamente de fèminas,
chi a manera segura no istaiant a sa muda, antzis!
Calicuna mere de domo chircaiat sas coghidoras non bravas
e lestras ebbia, ma fintzas contulàrgias. Pro nde colare su
tempus difatis si chistionaiat de totu: sas novas e sos
pispisos de sa bidda, contos de bivos e de mortos, ma si
naraiat fintzas carchi rosàriu.
In prus de su pane de fresa (pane carasadu) beniant
coghinados àteros tipos de panes e de durches: sa
cotzula, su muditzolu, sa cotzula de elda, su pane lòriga,
casadinas, pupieddas o cotzuleddas de Sant’Antoni,
pedicogones, gelminos, pessighes.
A s’acabbada de s’arrèsonu: sa cota de su pane fiat una
bera e pròpia iscola de bida.
Iscritu dae Alberto Pala e bortadu in sardu dae Angelo Canu
si podet iscarrigare su pdf: http://www.comune.torpe.nu.it/docs/cultura/17/su_ritu_de_sa_cota_de_su_pane.pdf